این مطالعه با استفاده از تجهیزات پزشکی هسته ای پیشرفته با فناوری پیشرفته انجام می‌شود که در واقع از سیستم‌های تشخیص تشعشع موجود در بیمار استفاده می‌کنند.
تصاویر انواع مختلفی دارند (مسطح، سه بعدی) و بسته به رادیوداروی تزریقی به بیمار، از سیستم های مختلفی استفاده می کنند که قادر به آشکارسازی تک فوتون های ساطع شده (توموگراف SPECT) یا جفت های ناشی از نابودی پوزیترون ها (توموگرافی PET) هستند. )
این تکنیک‌ها به پزشکان اجازه می‌دهد تا عملکرد اندام‌ها را در سطح مولکولی نظارت کنند، بنابراین تغییراتی را در وضعیت سلامت اندام‌ها/بافت‌ها آشکار می‌کنند که سایر روش‌های تشخیصی (دستگاه‌های اشعه ایکس) که به مطالعه صرفا جنبه‌های مورفولوژیکی اختصاص داده شده‌اند، قادر به نشان دادن آن نیستند.
پزشکی هسته ای کاربردهای درمانی نیز دارد و بیش از 50 سال است که با موفقیت در درمان پاتولوژی های خوش خیم و بدخیم تیروئید (به لطف خاصیت دومی در جذب ید و در نتیجه ایزوتوپ های رادیواکتیو آن به ویژه 131 I)
و اخیراً سایر آسیب‌شناسی‌های تومور نیز از طریق استفاده از ایزوتوپ‌هایی با نیمه‌عمر کوتاه، مانند 90 Y، 177 Lu، 153 Sm، به چند مورد اشاره می‌کنند که می‌توانند به روش‌های مختلف به ضایعات توموری مورد درمان منتقل شوند.
به عنوان مثال، تزریق میکروسفرهای نشاندار شده با 90Y اخیراً پیشرفت‌های امیدوارکننده‌ای را در درمان تومورهای کبدی نشان داده است.
رادیوداروهایی وجود دارند که برای اهداف تشخیصی استفاده می شوند و برخی دیگر برای اثر درمانی استفاده می شوند.
با توجه به ردیاب رادیواکتیو موجود در آنها، رادیوداروهای مورد استفاده در زمینه تشخیصی، پس از تزریق in vivo، می توانند به طور مداوم از خارج، در طول مسیر بیولوژیکی خاص خود، با ابزار ابزار ویژه ای که قادر به تشخیص رادیواکتیویته هستند، دنبال شوند.
این ابزار، از طریق مجموعه‌ای از تصاویر جمع‌آوری‌شده در دفعات متوالی که توزیع رادیودارو در بدن را مشخص می‌کند، می‌تواند سینتیک (متابولیسم) آن را در اندام‌هایی که در آنها گرفته شده است (اطلاعات عملکردی) برجسته کند.
اگر رادیودارو دارای خاصیت تثبیت خاص خود در سلول های تومور باشد، رادیودرمانی نیز می شود.
در واقع، استفاده از رادیونوکلئیدی که پرتوهای مناسب برای تخریب سلول‌های تومور را در «علامت‌گذاری» ساطع می‌کند، برای رادیوداروی مشابه آنها که در داخل بدن تزریق می‌شود، کافی است تا عامل درمانی را به طور خاص به ناحیه مورد نظر منتقل کند. عمل کردن
