کفش های فوتبال به دو دسته تقسیم می شوند: کفش اسپرت پسرانه بچه گانه و کفش زیر عاج دار پسرانه بچه گانه. هر دو با زیره چرم برنزه مشخص می شوند. کفش های مجلسی مردانه معمولاً کفش های توری با پاشنه های یک اینچی و رویه چرم لاکی هستند.
کفش‌های مجلسی زننا معمولاً کفش‌های پارچه‌ای با پاشنه دو اینچی هستند که می‌توان آنها را طوری رنگ کرد که با لباس رقصنده مطابقت داشته باشد.
برخلاف پاشنه پایین کفش های سالن رقص که وزن را به طور مساوی در سراسر پا توزیع می کند، کفش های آمریکای لاتین تمایل به پاشنه بلند دارند و برای انتقال وزن به پنجه طراحی شده اند.
کفش های لاتین نیز انعطاف پذیرتر از کفش های مجلسی هستند. کفش های لاتین مردانه معمولاً دارای پاشنه بلند 1.5 تا 2 اینچی هستند، در حالی که کفش های لاتین زنانه دارای پاشنه بلند 2.5 تا 3 اینچی هستند.
کفش های زنانا معمولاً دم باز و بنددار هستند.کفش ورزشی رقص این کفش که با نام دان اسنیکرز نیز شناخته می شود، ترکیبی از کفش ورزشی و کفش رقص با جعبه پنجه تقویت شده لاستیکی است.
کفش‌های کاراکتر معمولاً دارای پاشنه‌های یک تا سه اینچی از چرم هستند و اغلب دارای یک یا چند بند ضربدری در بالای کفش هستند تا کفش را به پا محکم کنند.
آنها را می توان در انواع کف نرم (جیر) یا کف سخت یافت. اینها همچنین می توانند با اتصال شیر به کفش های شیری تبدیل شوند.
بند پا بسته به سازنده با نام‌های مختلفی شناخته می‌شود، از جمله ژست‌های رقص، بند پا و ژست پا.
این کفش‌های بدون بند هستند که تا حدی پاها را می‌پوشانند تا از خراشیدن پد پا توسط رقصنده در حین حرکت جلوگیری شود. از دور، شلوارهای پا به رنگ پوست این تصور را ایجاد می کنند که رقصنده پابرهنه است.
کفش های دارای طناب دارای صفحات فلزی (طناب) هستند که در زیر پاشنه و انگشت پا تعبیه شده است.
صفحات فلزی که به عنوان سیم شناخته می شوند، هنگامی که به سطح سخت صفحه نمایش برخورد می کنند، صدای بلندی تولید می کنند .
کفش های طناب دار که در تپ رقص استفاده می شود را می توان از هر مدل کفشی که بند دار باشد درست کرد.
