صدمات دستی ناشی از کار یکی از شایع ترین آسیب ها در بسیاری از صنایع است.
در سال 2015، آسیب‌های مچ دست، دست و انگشتان علت اصلی بازدیدهای آسیب‌دیدگی بخش اورژانس در ایالات متحده بود و مچ دست، دست و انگشت بیشترین آسیب‌دیدگی را در سال 2017 داشتند که منجر به از دست دادن 157060 نفر شد.
بعد از این امار اکثریت سعی در استفاده از دستکش ضد برش گیلان برای کاهش خطرات درر هنگام کار کردند.
موارد روز کاری بخش قابل توجهی از این آسیب ها مربوط به صنعت معدن است که یکی از آنها محسوب می شود.
از خطرناک ترین مشاغل با توجه به اداره آمار کار ایالات متحده، میانگین روزهای کاری از دست رفته در صنعت معدن در سال 2017 بالاترین (یعنی 32 روز) در مقایسه با سایر صنایع بود.
مخاطرات در صنعت معدن از ماهیت فعالیت های معدنی و محیط اطراف ناشی می شود.
کارگران معدن در چندین فعالیت خطرناک مانند بهره برداری و نگهداری تجهیزات سنگین از جمله بیل مکانیکی، بولدوزرهای بزرگ، کامیون های حمل و نقل، و ماشین آلات بالتر سقفی شرکت می کنند.
وظایف معدن همچنین شامل برخورد با چندین ابزار دستی برقی (به عنوان مثال اره برقی و مته) و بدون موتور (مانند تبر، چکش و آچار) است.
انجام چنین وظایفی زمانی خطرناک تر است که با خطر ریزش سنگ ها و محیط اطراف پر سر و صدا، تهویه ضعیف و روشنایی همراه باشد.
Laflamme & Blank (1996) صدمات را در معادن زیرزمینی سوئد بین سال‌های 1980 و 1993 ارزیابی کردند و دریافتند که مچ، دست و انگشت بیشترین آسیب را در بدن دارند (28%).
مطالعه دیگری صدمات تعمیر و نگهداری در معادن ایالات متحده را از سال 2002 تا 2011 ارزیابی کرد و گزارش داد که در طی فعالیت هایی که شامل جابجایی مواد، استفاده از ابزارهای دستی برقی و غیر برقی و ماشین آلات، صدمات دست و انگشتان بیش از یک سوم صدمات را تشکیل می دهند.
در بیشتر موارد، زمان بهبودی کارگران مجروح نسبتاً کوتاه بود. با این حال، بخش نسبتاً زیادی از این آسیب‌ها به دوره‌های بهبودی و توانبخشی طولانی نیاز دارند و برخی حتی منجر به ناتوانی دائمی یا جزئی می‌شوند.
