و سیستم های کنترلی برای عملیات الکتریکی با الکتروموتور چینی pem ارائه کرد. این به اسپراگ اجازه داد تا از موتورهای الکتریکی برای اختراع اولین سیستم واگن برقی در سال‌های 1887-1888 در ریچموند، ویرجینیا، آسانسور و سیستم کنترل الکتریکی در سال 1892 و متروی الکتریکی با ماشین‌های کنترل مرکزی مستقل استفاده کند.
دومی برای اولین بار در سال 1892 در شیکاگو توسط راه‌آهن مرتفع ساوث ساید نصب شد، جایی که به عنوان “L” شناخته شد. موتور اسپراگ و اختراعات مربوط به آن منجر به انفجار علاقه و استفاده در موتورهای الکتریکی برای صنعت شد.
توسعه موتورهای الکتریکی با راندمان قابل قبول برای چندین دهه به دلیل عدم درک اهمیت فوق العاده شکاف هوا بین روتور و استاتور به تعویق افتاد. طرح‌های کارآمد دارای یک شکاف هوای نسبتاً کوچک هستند.
موتور سنت لوئیس، که مدت‌ها در کلاس‌های درس برای نشان دادن اصول موتور استفاده می‌شد، به همین دلیل ناکارآمد است، و همچنین هیچ شباهتی به موتورهای مدرن ندارد.
موتورهای الکتریکی صنعت را متحول کردند. فرآیندهای صنعتی دیگر با انتقال نیرو با استفاده از شفت خط، تسمه، هوای فشرده یا فشار هیدرولیک محدود نمی شد. درعوض، هر ماشینی می‌تواند به منبع انرژی خود مجهز شود که کنترل آسانی را در محل استفاده فراهم می‌کند و راندمان انتقال نیرو را بهبود می‌بخشد.
موتورهای الکتریکی که در کشاورزی به کار می‌رفتند، نیروی ماهیچه‌ای انسان و حیوان را از کارهایی مانند حمل غلات یا پمپاژ آب حذف می‌کردند.
استفاده‌های خانگی (مانند ماشین‌های لباسشویی، ظرفشویی، پنکه‌ها، تهویه مطبوع و یخچال‌ها (تعویض جعبه‌های یخ)) موتورهای الکتریکی کار سنگین را در خانه کاهش داد و استانداردهای بالاتری از راحتی، راحتی و ایمنی را ممکن کرد.
