گلاب 20 لیتری( به فارسی : گلاب ) آب خوش طعمی است که از خیساندن گلبرگ های گل رز در آب به دست می آید. این بخش هیدرولیک از تقطیر گلبرگ های رز است که محصول جانبی تولید روغن گل رز برای استفاده در عطر است. گلاب همچنین برای طعم دادن به غذا، به عنوان جزئی در برخی از فرآورده های آرایشی و پزشکی و برای اهداف مذهبی در سراسر آسیا و اروپا استفاده می شود.
شربت گل رز (که نباید با شربت گل رز اشتباه گرفته شود ) شربتی است که از گلاب تهیه می شود و شکر به آن اضافه می شود. گلکند در جنوب آسیا یک مخلوط گل سرخ له شده شربتی است.
ایران مرکزی هر سال میزبان جشنواره گلابگیری است. هزاران گردشگر برای جشن برداشت گلاب برای تولید گلاب (گلاب) از این منطقه دیدن می کنند . ایران 90 درصد تولید جهانی گلاب را به خود اختصاص داده است.
از زمان های قدیم، گل رز به عنوان منبع عطر، دارویی، تغذیه ای و دارویی مورد استفاده قرار می گرفته است.
عطرهای گل رز از روغن گل رز ساخته می‌شوند که به آن عطار گل رز نیز می‌گویند، که مخلوطی از اسانس‌های فرار است که از تقطیر با بخار گلبرگ‌های له شده گل رز به دست می‌آید. گلاب محصول جانبی این فرآیند است.
کاشت انواع گلهای معطر برای به دست آوردن عطر، از جمله گلاب، احتمالاً در ایران سرچشمه گرفته است، جایی که به گلاب ( گلاب )، از گل ( گل ) و آب ( اب) معروف است. آب آب). این اصطلاح در یونان قرون وسطی به عنوان zoulápin پذیرفته شد.
فرآیند ایجاد گلاب از طریق تقطیر با بخار توسط شیمی‌دانان ایرانی در قرون وسطی جهان اسلام تصفیه شد که منجر به استفاده کارآمدتر و اقتصادی‌تر برای صنایع عطرسازی شد.
گلاب را گاهی به لیموناد اضافه می کنند . اغلب برای پوشاندن بوها و طعم های نامطبوع به آب اضافه می شود.
